Sevin Okyay’ı büyüklüğünden tanırım. Film eleştirilerini keyifle okurum. Pek çok çocuk kitabını dilimize kazandırdığı için de takdir ederim.
İlk Romanım adlı kitabında çocuk Sevin’le tanıştım: “Dün iki haneli ilk yaşıma girdim; yani 10. Çok güzel bir defterim var. Hatıra defteri gibi değil, biraz daha değişik, kilidi yok ama kalın. Üstü ekoseli. Daha önce hiç ekoseli defterim olmamıştı. Babam dışarıdan getirdi. Hediye”.
Sevin, annesi kadar büyük olmasa da, yaşı onun gibi iki haneli olduğu için büyüdüğüne karar veriyor. Bu “özel” deftere ilk romanını yazıyor. İlk üç yaşını hatırlamasa da anlatacak yedi yılı var. Az zaman değil.
Bugünden başlıyor anlatmaya, bazen geçmişe dönüyor. Okuduğu kitaplardan kahramanlar seçiyor kendine, onlarla maceralar yaşıyor. Küçük Kadınlar’dan Jo’yu seviyor; aslında Sevin, Jo’nun kardeşi. Sevin kitapta yok, ama Jo biliyor onun var olduğunu.
Başka kitaplar da var, hem okuyup hem de kahramanlarını sevdiği ve birlikte maceralar yaşadığı. Pal Sokağı Çocukları, Bir Eşeğin Hatıratı, Su Bebekleri gibi. Bir sürü kitabı var.
Şehirdeki ve kırdaki evlerinde başından geçenleri okuyorum. Ağaca tırmanıp babası gelene kadar inmedi mesela. Direndi. Kardeşi Selim doğdu. “Nereden geldi bu bebek?” diye düşündü. Küçük mavi bir bisikleti oldu, düşe kalka öğrendi ona binmeyi.
Durmadan kitap okuyor. Yeni kahramanlar keşfediyor. Sevin, kitaplarını okudukça ben de kahramanlarını tanıyor, onlarla geçirdiği keyifli anları yaşıyorum. Akıllı eşek Kadişon da arkadaşı, dünyayı dolaşan Jano ve Yanik de. Benim de kahramanım oluyorlar. Hep birlikte geziyoruz dünyayı. Sevin, ben, Jano ve Yanik.
Sayfalar ilerledikçe Sevin’le arkadaşlığımız da ilerliyor. Onu tanıyorum, tanıdıkça da çok seviyorum. Yoruluyor bazen akıllı, uslu kız olmaktan. Büyükler anlamıyorlar aslında ne kadar eğlenceli bir kız olduğunu. Hep endişeleniyorlar onun için. Hasta olacak diye terlemesini istemiyorlar. Yine de hasta oluyor Sevin. Belki de bu yüzden hasta oluyor, annesi üstüne çok düştüğü için.
Sevin’in romanı bitmesin istiyorum. Onunla birlikte büyümek istiyorum. Onun rengârenk dünyasında yaşamak istiyorum hep. Eğer onun yaşında olsaydım ben de ilk romanımı yazardım. Keşke ikimiz de 10 yaşında olsaydık o zaman, Sevin bana okusaydı defterine yazdıklarını. Ben de ona okurdum kendi defterimi. Belki de birlikte bir roman yazardık.
İlk Romanım
Sevin Okyay
Can Çocuk
0 yorum:
Yorum Gönder